رايتها فى منامى

رايتها فى منامى

رايتها فى منامى انسانه تحملها سحابه تطوف بها على كل البلدان لتبحث عن حب حياتها التائه فى الزمانى تغمرها الرياح من كل جانب وتشجيها الطيور بحنين الاهاتى وتراها حائره ترى مايخبىء ليها من اقدارا فستيقظت فجاه وسالت نفسى ترى هل موجود مثلها فى هذا الزمان او الايام ام مجرد روءيه من احلالالالام زماانى فترردد وقلت لنفسى ما اجملها انسانه وسبحان من احسنها بيانا وزكاها واعطااها هذا الحنانا فدعيت وقلت يااارب اعطينى زيهاولو لاايااااااااااااااااام